مهرت ز یادم هرگز نرود!

چایی رو گذاشتم که دم بکشه و در آستانه فردا شدن آرزومند این هستم که اولین استکان رو  پر کنم.
خب بذارید با این حرکت متن رو ادامه بدیم که چند صفحه از تقویم رو به طور رندوم باز کنیم و بزرگداشت های مختلفی رو که بهشون برمیخوریم (میخورم:دی) رو اینجا بنویسم.
-شهادت میرزا کوچک خان جنگلی
-روز شوراها

-صنایع دستی

-و.

چیز مشترکی که بین اکثر این بزرگداشت ها وجود داره  اینه که اکثرشون واقعا برام بی اهمیت هستن.
اما برخلاف امروز سابق(خیلی زود دیر میشود:) میتونم بزرگداشت ثبت شده رو با تاخیر یک ساعته جشن بگیرم !
امروز روز چاییه:دی (بود)

و احترامش واجب!گرچه قرار بود به بهترین نحو ممکن جشن گرفته بشه اما به دلیل خستگی زیاد خواب رو به هر عمل دیگه ای ترجیح دادم و این شد که مجبورم قضاشو به جا بیارم:))
کار هم از نصیحت و پیشنهاد و این چیزا برای بزرگداشت این روز خیلی گذشته اما یه جمله رو سرلوحه زندگیتون قرار بدید:
<<تا وقتی چایی هست زندگی هست>> !
و به عنوان حسن ختام اینو یادآور شم << چایی رو باید تو لیوان شیشه ای خورد که بتونی قشنگ دید بزنی چایی رو!!>>